Nepal's Digital Newspaper :: नेपालको डिजिटल पत्रिका :: Setopati

भगवती पाण्डे

'हल्लाको पछि लागेर नेताको पक्ष लिन्नँ'

दीपकजंग शाहीबुधबार, असार १९, २०८१

'केटाकेटीले मिसकी आमा भनेर नमस्कार गर्छन्, मलाई खुसी लाग्छ!'

नारायण खड्कामंगलबार, असार १८, २०८१

'चित्त दुखेर १६ वर्षमै प्रहरीको जागिर छोडिदिएँ'

भगवती पाण्डेसोमबार, असार १७, २०८१

'प्रदीप गिरीको जग्गा कमाएर छोराछोरी हुर्काएँ'

रोहित महतोआइतबार, असार १६, २०८१

'प्रचण्डले दुई वटा डुंगामा टेकेर सरकार चलाएका छन् रे'

राजेश घिमिरेशुक्रबार, असार १४, २०८१

'ठूला नेता कोही चिन्दिनँ, को मनपर्छ भन्नु!'

दीपकजंग शाहीबिहीबार, असार १३, २०८१

'मलाई होटलले बोल्न, मान्छे चिन्न र जग्गा किन्न सिकायो'

नारायण खड्काबुधबार, असार १२, २०८१

'विदेशको भिसा नलागेर ठिकै भएछ भन्ने लागेको छ'

भगवती पाण्डेमंगलबार, असार ११, २०८१

'एक दिन खुसी हुने भए पो सम्झिनु, सधैं खुसी होइन्छ कति सम्झिनू!'

भगवती पाण्डेसोमबार, असार १०, २०८१

'छोरा बिमारी छ, मेरो भोक-निद्रा हराएको छ'

सविता बुढाआइतबार, असार ९, २०८१

'पहिला त हिँड्दा हिँड्दै निद्रा लाग्थ्यो, उमेरले निद्रा खाने रहेछ'

सविता बुढाशुक्रबार, असार ७, २०८१

'खेत नदीले बगाएर लग्यो सबै खुसी'

रोहित महतोशुक्रबार, असार ७, २०८१

'भनेको जस्तै जोडा पाएकी छु, यति भए के चाहियो र!'

नारायण खड्काबुधबार, असार ५, २०८१

'खुसी त तरुनीबेला भइयो नि!'

भगवती पाण्डेमंगलबार, असार ४, २०८१

'अनि मुम्बईमा मन बसेन!'

नारायण खड्कासोमबार, असार ३, २०८१

‘मान्छेहरू भन्छन् ४० कटेसी रमाउँला, मेरो त झन् दुःख भइरहेको छ’

राजेश घिमिरेशुक्रबार, जेठ ३२, २०८१

'छोरीले भनेपछि घुम्ती पसल सुरू गरेको हुँ'

नारायण खड्काशुक्रबार, जेठ २५, २०८१

'दुर्घटना हुँदा भाग्य बलियो भएर बाँचेको थिएँ'

दीपकजंग शाहीबुधबार, जेठ २३, २०८१

'सामाजिक सुरक्षा भत्ताले गुजारा चलाएकी छु'

सविता बुढामंगलबार, जेठ २२, २०८१

'निदाउँदा श्वास फुत्किहाल्छ कि भन्ने डर लाग्छ'

राजेश घिमिरेसोमबार, जेठ २१, २०८१

'दुबै छोरा कालीगण्डकीमा डुबेको घटना सम्झेर दु:खी हुन्छु'

भगवती पाण्डेशुक्रबार, जेठ १८, २०८१

'जिन्दगी त धकेलधाकल गरेर चलाएको छु'

सविता बुढाबुधबार, जेठ १६, २०८१

'भगवानले मेरो भागमा सधैंलाई दुःख दिएर पठाएजस्तो लाग्छ'

भगवती पाण्डेमंगलबार, जेठ १५, २०८१

'नातिहरूले बनाएको घरमा बस्ने इच्छा छ'

भगवती पाण्डेसोमबार, जेठ १४, २०८१

'मेरो चित्त त पैसा नपाएपछि दुख्छ'

सविता बुढाआइतबार, जेठ १३, २०८१

'हिरो बन्ने सपना देखेपछि जागिर छोडेर बम्बै पुगेँ'

नारायण खड्कामंगलबार, जेठ ८, २०८१

'मरेर लैजानु केही छैन, जोगाइदिनु कसलाई पो छ र!'

भगवती पाण्डेसोमबार, जेठ ७, २०८१

'मन परे पनि नपरे पनि खाने त ढिँडै हो'

राजेश घिमिरेबिहीबार, जेठ ३, २०८१

'अहिले त छोराछोरीलाई सुख दिने बेला छ'

रोहित महतोबुधबार, जेठ २, २०८१

'आफ्नै लालपुर्जा भएको घरजग्गामा बस्ने मन छ नि'

सविता बुढासोमबार, वैशाख ३१, २०८१

Previous 1 2 34 Next