ग्लोबल नेपाली
सन् १९९३ मा नेपाल छोड्नुअघि हिराबल र युक्तकुमारी गुरूङ दुवै शिक्षण पेसामा थिए।
दुई वर्ष नेदरल्यान्ड्स बसेर जर्मनी हुँदै उनीहरू स्विट्जरल्यान्ड गए। सन् १९९५ मा स्विट्जरल्यान्ड गएको यो जोडी अहिले पनि त्यहीँ छ। हिराबल र युक्तकुमारीका २८ वर्षीय छोरा छन्।
उनीहरूले स्विट्जरल्यान्डको राजधानी बर्नमा सन् २०१९ देखि 'पोखरा नेपाली किचन' नामक रेस्टुरेन्ट खोलेका छन्। यहाँ नेपाली स्वादका परिकार पाइन्छ।
यो रेस्टुरेन्ट खोल्नु अगाडि हिराबल र युक्तकुमारी दुवैले होटल क्षेत्रमा काम गरेका थिए।
'स्विट्जरल्यान्ड गइसकेपछि भाषा सिक्नुपर्यो, त्यहाँको तौरतरिका सिक्नुपर्यो। हामी बस्ने ठाउँमा जर्मन भाषा बोलिन्छ। संस्कृति पनि सिक्नुपर्यो। हामीले सबै सिक्दै गयौं,' हिराबलले भने, 'सुरूआतमा मैले होटलको रिसेप्सनमा काम गरेँ। करिब १६ वर्ष त्यसमै काम गरेँ। श्रीमतीले भने किचनमै काम गरेकी हुन्। त्यही भएर हामीलाई रेस्टुरेन्ट खोल्ने आँट आयो।'
नेपालको हिमाली भेगमा हुने खानालाई आफूहरूले स्विट्जरल्यान्ड पुर्याएको यो दम्पतीको दाबी छ।
युक्तकुमारीलाई खाना र स्वादमा विशेष चासो छ। भान्साको सबै जिम्मेवारी उनले लिन्छिन्। ग्राहकको सेवा र सत्कारको जिम्मेवारी हिराबलको हो।
'मेरो काम रेस्टुरेन्टमा के-कस्तो सामान कति चाहिन्छ, त्यो व्यवस्थापन गर्ने हो। अनि पहिले होटलको रिसेप्सनमा काम गरेकाले विभिन्न देशका ग्राहकसँग डिल गर्न सिकेको थिएँ। १५ वर्षको अनुभव आफ्नै रेस्टुरेन्टमा प्रयोग गरिरहेको छु,' हिराबलले भने।
उनीहरूको रेस्टुरेन्टमा आउनेमध्ये ९० प्रतिशत स्विट्जरल्यान्डकै स्थानीय हुन्। उनीहरूले आफ्ना निश्चित ग्राहक बनाइसकेका छन्।
रेस्टुरेन्ट सञ्चालन गर्दैगर्दा युक्तकुमारीलाई सुरूमा केही डर लागेको थियो। स्विट्जरल्यान्ड जस्तो ठाउँमा कसरी नेपाली खाना चिनाउने भन्ने चुनौती थियो। सँगै उनलाई विश्वास पनि थियो। त्यही अठोट र विश्वासले हिम्मत आएको उनले बताइन्।
'सुरूमा रेस्टुरेन्ट चल्छ कि चल्दैन, कस्तो हुने हो भन्ने चिन्ता थियो। यहाँ नेपाली खानाका कुनै रेस्टुरेन्ट छैनन्। नेपाली खाना पाइन्छ भनेका रेस्टुरेन्टमा पनि भारतीय खाना पाइने रहेछ,' युक्तकुमारीले भनिन्, 'नेपाली खाना चिन्ने हुन् कि होइनन्, रूचाउने हुन् कि होइनन् भन्ने चुनौती थियो। अहिले विश्वासका साथ भन्न सक्छु, यसमा हामी सफल भयौं।'
नेपाली खाना स्वस्थकर रहेको उनी बताउँछिन्। कतिपय परिकार परिमार्जन गरेर बनाउने तथा मसला र तेल पनि कम राख्ने उनले बताइन्। आफूले 'पेस्ट्री' (केकजन्य परिकार बनाउने ठाउँ) मा लामो समय काम गरेको र डिजर्ट (खानापछि खाइने मिठाइजन्य परिकार) बनाउन समेत अनुभव भएकाले थप सहज भएको उनले सुनाइन्।
उनीहरूको रेस्टुरेन्टमा काँसको थालमा पस्केको दालभात, तरकारी, सब्जी, अचार, दही लगायत परिकार पाइन्छ। ढिँडो पनि बनाउने प्रयास गरेका थिए। तर स्विसहरूलाई ढिँडो रूचिकर नभएको उनीहरूले बताए।
'नेपालमा जसरी हातले खाने चलन चलाउन सुरूमा मैले प्रयास गरेकी थिएँ। तर स्विसहरूले हातले खान सकेनन्,' युक्तकुमारीले भनिन्, 'यहाँ त हातले खाने चलन नै छैन। त्यसैले मैले ढिँडो नराख्ने निर्णय लिएँ। त्यसपछि म:म र खाना थाली सुरू गरेकी हुँ।'
उनीहरूको रेस्टुरेन्टमा ४० जना अटाउने ठाउँ छ। बिहान र बेलुकी खाना खान आउनेहरूले ठाउँ भरिन्छ। त्यसैले अग्रिम बुकिङ गर्नुपर्छ। कतिपय अवस्थामा ग्राहकहरूलाई फिर्ता पठाउनुपर्ने उनले बताइन्।
कहिलेकाहीँ स्विट्जरल्यान्ड घुम्न आएका नेपालीहरू पनि त्यहाँ पुग्छन्।
'पाँच सयको हाराहारीमा मात्रै नेपाली भएको स्विट्जरल्यान्डमा नेपाली खाना चिनाउन सकेकोमा गर्व लाग्छ,' युक्तकुमारीले भनिन्, 'रेस्टुरेन्टको आम्दानी पनि सन्तोषजनक छ। अनलाइनबाट पनि खाना बिक्री गर्छौं। ६ जनालाई रोजगारी पनि दिएका छौं।'
श्रीमान-श्रीमती दुवै एउटै व्यवसायमा लागेर काम गर्दा सजिलो मात्र नभई रमाइलो समेत हुने उनीहरूको अनुभव छ। अरूको रेस्टुरेन्टमा काम गर्दा भन्दा आफ्नैमा काम गर्दाको अनुभव फरक हुने उनीहरू बताउँछन्।
'अरूकोमा काम गर्दा केही पर्यो भने यो मेरो समस्या होइन भन्ने हुँदो रहेछ। आफ्नोमा भने अझै केही राम्रो गर्न सकिन्थ्यो कि, एक-दुई घण्टा बढी काम गर्दा अझ राम्रो हुन्थ्यो कि भनेर जोस आउँदो रहेछ,' उनीहरूले भने।
सेतोपाटी ग्लोबलका अन्य सामग्री पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस्
ग्लोबल नेपालीबारे यो इमेलमा सम्पर्क गर्नुहोस्- setopatidebate@gmail.com
-1742801159.jpg)
