फोक्सोको क्यान्सरले थलिएर दिल्लीको मेदान्त अस्पतालमा उपचाररत पूर्व प्रधानमन्त्री मरिचमानसिंह श्रेष्ठलाई मंगलबार राति एयर एम्बुलेन्सबाट नेपाल ल्याइएको छ ।
निमोनिया र विभिन्न इन्फेक्सनले गलेका उनको स्वास्थ्य क्रमश बिग्रदै गएपछि श्रेष्ठकै इच्छा अनुसार परिवारले स्वदेश ल्याएको हो ।
राती १२ बजेदेखि उनलाई नर्भिक अस्पतालमा भर्ना गरिएको छ । भेन्टिलेटरमा राखिएको उनको उपचारमा छाती रोग विशेषज्ञ रमेश चोखानी लगायत संलग्न छन् ।
‘बुवाले धेरै दिनदेखि नेपाल जाऊ भनिरहनुभएको थियो,’ जेठा छोरा अनिलले सेतोपाटीलाई भने, ‘डाक्टरले हुन्छ, हुन्छ भनेकाले हामीले मेदान्त बसाई लम्बाइरहेका थियौं ।’
चार दिन अघिदेखि मरिचमानको वाक्य बस्यो । त्यसपछि परिवारले ‘मरेपनि अर्काको मुलुकमा मर्न नपरोस्’ भन्ने उनकै इच्छा पुरा गरिदिन नेपाल फर्कने निर्णय लिएको बुहारी बबिताले बताइन् । अस्पतालको बील भुक्तानीका लागि सरसापट र एयर एम्बुलेन्सको व्यवस्था गर्दागर्दै चार दिन लाग्यो ।
‘रोग निको भइहाल्ला की भन्ने आशमा हामीले बुबालाई करबल गरेर राखेका थियौं,’ अनिलले भने, ‘भेन्टिलेटरमा राख्नुपर्ने भएपछि अब उपाय रहेन किन बस्नु भन्ने लाग्यो ।’
धेरै वर्ष ‘चेन स्मोकर’ रहेका श्रेष्ठलाई फोक्सोको क्यान्सर देखिएको साढे तीन महिना भयो । यो मध्ये तीन महिना उनको दिल्लीमा उपचार गरियो तर सुधार आएन । ‘दुई साइकल त किमो नै चलाइएको थियो,’ अनिलले भने ।
स्वास्थ्य अवस्था यो भन्दा बिग्रिएन भने उनको सुधार पनि आउन सक्ने झिनो आशा मेदान्त र नर्भिकका डाक्टरहरुले परिवारलाई देखाइदिएको छ । तर परिवारले भने माया मारिसकेको छ । ‘राम्रो हुँदैछ भन्दा भन्दै बुबाको यो अवस्था भयो,’ अनिल पिरोलिएका छन्, ‘संसारभरिका नेपाली शुभेच्छुकको सहयोगले ओखती त गरियो तर बुबालाई एक पछि अर्को पिडा थपिदै गएको छ ।’
अरु पूर्व प्रधानमन्त्रीले पाउँदै आएको स्वास्थ्य सुविधा मरिचमानले पाएका छैनन् । सरकारले ५ लाख दिने पटके निर्णय त ग¥यो तर परिवारले त्यो रकम लिएको छैन । श्रेष्ठ र अरु प्रधानमन्त्रीलाई फरक ‘क्लास’ जस्तो गर्ने सरकारी रबैयाप्रति परिवारको चित्त दुखेको छ ।
‘सरकारले गरेको अपमान स्विकार्नुभन्दा शुभेच्छुकसँग हात थाप्नु जाती मानेर हामीले सरकारलाई दुख दिएनौं,’ अनिलले भने ।
श्रेष्ठका माइला छोरा सँजय, छोरी रश्मी र कान्छा छोरा रञ्जन पनि आज नेपाल आउँदैछन् ।
श्रीमानलाई नेपाल ल्याउनेबित्तिकै हिजो मध्यरातमै धर्मपत्नी विष्णुदेवी अस्पताल पुगेकी थिइन् । ‘कस्तो मान्छेलाई रोगले कस्तो बनाएछ,’ उनले टेलिफोनमा भनिन्, ‘दुब्लाएर हाडछाला बाहेक केहि नाँई ।’ आफूले घोरिएर अनुहार हेर्न आँट पनि नगरेको उनले बताइन् ।
सामान्य गृहणी विष्णु आफै विरामी भएकीले दिल्ली गएकी थिइनन् । ‘उनी आफ्नै देश, आफ्नै देश भनि बस्थेँ,’ उनले भनिन्, ‘छोराहरुले नेपाल ल्याइदिए यसमै हर्क मान्नुपरेको छ ।’
पञ्चायतको अलोकप्रिय चरणमा प्रधानमन्त्री रहे पनि सिंह व्यक्तिगत रुपमा असाध्यै इमानदार र राष्ट्रवादी नेताको रुपमा आफ्ना बिरोधीहरुका बीच्मा समेत चिनिँदै आएका छन्।
सरकारले उनको उपचारमा अरु पूर्वप्रधानमन्त्रीलाई दिँदै आएको आर्थिक सहयोग दिनमा ढिलाई र आनाकानी गरेपछि नेपाल भित्र र बाहिर छरिएका अनेकौं नेपालीहरुले व्यक्तिगत रुपमा अर्थ संकलन गरी उनको उपचारमा सहयोग पुर्याएका थिए ।
छुट्यो की,
