भूकम्पपछि मौलिकता गुमाएको बारपाक

निशा भण्डारी

बारपाक (गोरखा) बैशाख १२

गुरुङ, घले र दलित समुदायको बसोबास रहेको गाउँ हो, गोरखाको बारपाक।

यतिमा मात्रै यो गाउँको पहिचान झल्कँदैन। यो ०७२ बैशाख १२ को भुकम्पको केन्द्र गाउँ हो। भुकम्प गएको पनि आज चार बर्ष पुगेको छ। भुकम्पले क्षति पुर्‍याएका यहाँका एक हजार तीन सय घरमध्ये करिब ८८ प्रतिशत घर बनिसकेका छन्।

यो गाउँको अर्को पनि पहिचान छ। बारपाक लाहुरेहरुको गाउँ हो। यहाँका युवा भारतीय र बेलायती सेनामा कार्यरत छन्। बुद्ध हिमालको काखमा रहेको यो गाउँ दुई हजार तीन सय मिटर उचाइमा छ। भीसी गजे घलेको गाउँ भएकोले पनि बारपाक लाहुरेहरुको गाउँले परिचित भयो।

बारपाकमा विकासका पूर्वाधारको विस्तार भइरहेका छन्। यहाँ २०४८ सालदेखि नै विजुली छ। स्थानीय युवा बीरबहादुर घलेले स्थानीय खोलाबाटै विजुली उत्पादन गरेर गाउँ झिलिमिली बनाएका थिए। कच्ची भने पनि बारपाकसम्म सडक पुगेको छ। घरघरै खानेपानीको पहुँच पुग्दै छ।

गाउँलेहरुले घर निर्माण गरे पनि बारपाकले मौलिकता भने गुमाएको छ। ढुंगा र काठले छाएका यहाँका घर भुकम्पले भत्कायो। नयाँ बनेका घर आरसीसी प्रकृतिका छन्- सहरका जस्ता। सरकारले ३ लाखका दरले दिएको अनुदान रकम लिएर बारपाकीले घर बनाएका हुन्।

सुलिकोट-बारपाक गाउँपालिका २ का वडाध्यक्ष लालबहादुर गुरुङका अनुसार गाउँलेहरुले साइत हेराएर मात्रै घर बनाउने भएकोले केही घर बनाउन बाँकी छ। १२ प्रतिशत गाउँलेहरुले घर बनाउँदै छन्। यहाँ नियमित ईञ्जिनियर नबस्दा बनेका घरले किस्ता रकम पाउन पनि समस्या रहेको गुनासो गर्छन्- भूकम्प प्रभावित।

बारपाकमा विद्यालयलगायत संरचना पनि पुनर्निर्माण भइरहेका छन्। गाउँलेहरु भुकम्पको पीडा भुल्दैछन्।