म आज चार जना यस्ता साथीहरूको कुरा गर्दै छु, जो नेपाली राजनीतिमा १५ वर्षदेखि मित्रवत् सम्बन्धमा गाँसिएका छन् र आफूहरूलाई 'फ्रेन्ड्स फरएभर' भन्छन्।
उनीहरू हुन् — नेपाली कांग्रेसकी सहमहामन्त्री महालक्ष्मी उपाध्याय (डिना), नेकपा एमालेकी स्थायी समिति सदस्य विन्दा पाण्डे, पहिलो संविधानसभा सदस्य सुनिलबाबु पन्त (अहिले उनको कुनै पार्टी छैन) र माओवादीबाट राष्ट्रियसभा सदस्य रेणु चन्द।
यी चारै जनाको भेट पहिलो संविधानसभामा भएको थियो।
मैले सोधेँ, 'तपाईंहरू राजनीतिक-सामाजिक मुद्दामा विचार मिलेर मात्र साथी हुनुभएको हो कि व्यक्तिगत रूपमा आफ्ना समस्या सुनाउने साथी पनि हो?'
जबाफमा डिनाले भनिन्, 'हाम्रा निजी कुरा त हुन्नन्। भेट हुँदा राजनीति र अरू मुद्दामै गफ गर्ने हो। राजनीतिक-सामाजिक मुद्दामा भने हामी एकअर्काको सधैं साथमा हुन्छौं।'
डिनाको भनाइमा अरूले सही थापे।
'ग्रुपमा सबभन्दा बढी कसले हँसाउँछ?' मैले सोधेँ।
सबैले रेणुलाई हेरे।
'सबै नेता हुनुभयो, चार जनाको नेता को त?'
'विन्दा दिदी,' रेणुले भनिन्, 'कहीँ केही परेर बोल्न जानुपर्यो, कसैलाई सम्झाउनुपर्यो भने विन्दा दिदीलाई अघि सार्ने हो हामीले।'
डिना र सुनिल उनका कुरा सुनेर मुसुमुसु हाँसे।
(सेतोपाटीमा प्रकाशित ९५ प्रतिशतभन्दा बढी सामग्री नि:शुल्क पढ्न पाइन्छ, पैसा तिर्नु पर्दैन। यो भने 'प्रिमियम' स्टोरी हो, सदस्यहरूले मात्र पढ्न मिल्छ। पढ्नका लागि तल दिएको लिंकमा गएर सबस्क्राइब गर्नुहोस्।)
